اول خداحافظی میکنم چرا که مشخص نیست تا کی اینترنت پاسخگو باشد و بی خداحافظی رفتن بی ادبی ست. اما اینکه من کی باشم و اینجا کجاست؟!
کره ی جغرافیایی را که بیاورید و به روسیه ی کبیر برسید، پایین روسیه بالای سرزمین های عربی، مردمی میزیسته اند که پارسی سخن میگفتند و دریای خزر از سمت آنها رو به خشکی میرفت گرچه روسیه و دیگر کشور های اطراف دریای کاسپین تلاش خود را میکردند که ساحلشان به ریا دست درازی نکند. سرزمین ۴ فصل پرآب و علف، حالا بیابانی شده و شایذ ندانید ایران نام دارد، کره ی شمالی جز در کتاب کسانی که فرار کرده اند جایی تعریف نشده و ما نیز کره میشویم و شمالی با اوصافی سخت تر، با گرانی، نون در خونمان میزنیم و میخوریم و در این گرما حجاب و هزار تا چیز دیگر را باید اجرا کنیم که دیکتاتور پسند باشد. ما به دنیا آمده ایم که قانع بمیریم و قضا و قدر را به خوردمان دادند تا سکوت کنیم و شاید روزی که این صفحات را میخوانید، به هیچ جای دهکده ی مجازی دسترسی نداشته باشم و نتوانم حرف بزنم ولی من اینجا نفس میکشم و اینجا ایران است. ما را از یاد نبرید حتی اگر اکانتهای ما در شبکه های مجازی گور خاموشمان باشد ما بی صدا میمیریم