بالاخره دوی ماراتن تموم شد اما چرا بدون من؟؟مگه نباید آخرین نفر هم برسه؟؟صدای نعیمه رو از دور میشنوم که داد میزنه:کجا موندی؟همه که رفتن...

اما راهم رو پیدا نمیکنم نعیمه کدوم وریه اخه؟!دور خودم میچرخم نه انگار نیست هیشکی.دستام رو دو طرف صورتم بالا میارم و داد میزنم:کجاییییی؟

بازتاب صدام رو میشنوم:کجاییییییی؟؟

چقد هواگرم شد ها!!باز صدای نعیمه میاد:جا مونده...

منو میگه

هنوز نمیبینمش ای خدا!!آخرشم تو این بیایون جا موندم یکهو صدای بلندی میشنوم یه متر میپرم هوا یکدفعه میبینم یه چیزی تو جیب گرمکنم می لرزه یکی نیست بگه الاغ گرمکن تو این گرما؟؟دستمو با احتیاط میکنم تو جیبم گوشی رو در میارم همین باعث شد من جا بمونم!!!ای بابا!!خودم رو ساعت هشدار گذاشتم اما چون تنبلی کردم این چرت سی چهلم هشداره!!هشدار رو قطع کردم کلافه بودم حتی نمیدونم کجام این لعنتی هم انتن نمیده که

همه رفتن و تنهام گذاشتن!!نعیمه اگه دستم بهت نرسه!!!تو هم تنهام گذاشتی؟نه!تقصیر خودم بود خوابیدم نعیمه گفته بود نخواب

کلافه دور خودم چرخیدم اما تنها نبودم!!آره خودش گفت همه جا همراهمه و تنهام نمیذاره از رگ گردن نزدیکتر....

اشکام جاری شد نالیدم:خدا...

نگاهم رو به آسمون بود اما گفتی از رگ گردن نزدیکتر!!دستم رو روی قلبم میذارم

خدا درون قلبم میپره دلم بی قراره هیجان و اضطراب داره اما الان ترس تنها موندنه باهام نیست

درسته جا موندم و کلا جا مونده ی دنیام اما خدا باهامه!!!!

تلفنم زنگ خورد آنتن نمیداد که!!!وصل کردم:بله؟

گفت:سلام.

دستم هنوز روی قلبم بود گیج بودم صدا گفت:دیدی تنهات نذاشتم؟

دستام میلرزید هوا دیگه گرم نبود سرد بود از پشت خط خجالت کشیدم

گفتم:من خیلی بدم

گفت: من خدای همه هستم و تو بنده ی یک خدا

بیشتر خجالت کشیدم یادم اومد که هیچوقت اینطور از خدا خجالت نکشیده بودم این همون خدا بود که فقط سرش غر میزدم و از بنده هاش خجالت میکشیدم

گفتم:خدا....

گفت:هر چی تو اون دل کوچیکت هست بگو انسان من

تمام گفته هام اشک شد گفت:گریه نکن

معلومه که منو میدید

جای حرف زدن هق زدم نسیم خنکی رو صورتم حس کردم خدا گفت:چیزی نیست من همیشه کنارتم

گفتم:اما من...

چی میگفتم؟؟پرسید:بازم گم شدی؟؟

یه چیزایی یادم اومد چند تا بیابون دیگه!یه تلفن!!اشکام تموم نمیشد باز گم شده بودم اما چرا فراموشی گرفتم؟؟یاد پیرزن همسایه افتادم آلزایمر داشت اما یادش نمی رفت هر روز صبح به پرنده ها تو پارک دونه بده و به همه لبخند بزنه

گفتم:بازم گم شدم

پرسید:دوست داری باز پیدا بشی؟

نگاهم به آسمون افتاد من پرسپولیسی بودم اما آبی آسمون صدام میزد خدا گفت:من همیشه کنارتم عزیزکم

تا حالا کسی بهم نگفته بود عزیزکم گفتم:نمیخوام باز فراموشی بگیرم

خدا گفت:فراموشی عادت انسانه

گفتم:خدایا ازت خجالت میکشم

خدا گفت:بنده ی من اگه خجالت نکشه که بنده ی من نیست

گفتم:میشه بمونی؟

گفت:من همیشه کنارتم...

صدای قدمای عده ای رو شنیدم:ا!تو اینجایی؟

به نعیمه و خیلی های دیگه نگاه کردم دیگه خدا باهام حرف نمی زد موبایلم رو جلوی صورتم گرفتم انگار هیچوقت همچین مکالمه ای نبوده نه شماره ای نه چیزی...نعیمه گفت:باز چرا گریه کردی؟

بی قرار به اطراف نگاه کردم یکی دیگه گفت:وقتشه برگردیم

حالم مث بچه ای بود که مامانش رو گم کرده نعیمه دستمو کشید هنوز نگاهم به پشت سرم بود باهاشون ناخواسته همراه شدم

یه صدا شنیدم: من همراه همه تونم..

به چهره ی بقیه نگاه کردم.چرا ما انسانها فراموش کاریم؟؟منم تا وقتی گم نشم نمبینمش نگاهم رو به آسمون دوختم انگار اونجا رو می شناسم

نعیمه آروم میگه:اشکات رو پاک کن دیوونه.الان که پیدا شدی؟

هیچکس حواسش نیست تازه گم شدیم.....

به جاده ی اصلی رسیدیم مردی با لبخند خدا کنار جاده ایستاده...

گرگ هارا رام کردیم،تا سگ شوند...

ولی حواسمان به گوسفند هانبود

که برای خود گرگی شده اند...

شکسته است غرور پلنگ

میفهمی؟

دلم برای تو تنگ است...تنگ...

میفهمی؟

شراب باتو حلال است و آب بی تو حرام...

تو ای تجلی ایمان و کفر ختم کلام...

قلب من به تیغ کسانی زخم برداشت که

از آنها انتظارمحبت داشتم نه فراموشی!!!

حکایت من حکایت جناغه....انگارهمه سرشکستنم شرط بستن!

وقتی رفت گفت:شاید برگردم...

رفتنش مرا نمی آزارد!شایدش درد ناک است....

به سلامتی دختری که تو نبود عشقش

رنگ ریملش پاک میشه نه رنگ رژ لبش...

خدایا:دنیایت باهمه ی خوبی هایش مال تو...

تنها گرمی دست هش مال من...

دیگرشرمنده ی دلم شده ام!خجالت میکشم ازاینکه بازم اوتورا طلب کند ومن نیازش رانتوانم برآورده کنم...

یه جا خوندم که نوشته بو:>>>گاه می شود تمام دنیا را درآغوش گرفت فقط کافیست تمام دنیا یت یک نفرباشد

دوستت دارم !!!!این  فلسفی ترین جمله ی دنیاس که فلسفه ای ندارد!!

 چترم را بستم....دنبال تو آمدن درهوای بارانی چترنمیخواهد!

دلی میخواهد به وسعت باران  که من دارم!!

من و تو که باهم جمع شویم هروز را....نه!! هر ثانیه راعشق است!!!!!

فکرنکن رفتنت ویرانم کرد،نه!!!!

توبارفتنت روحم را ازتنم جداکردی...

حال من ماندم و یک جسم پوشالی تهی ازاحساس!

دیگرحتی آمدنت راهم حس نخواهم کرد...

رر

گاهی انقدر غرق در انتظارت می شوم

که هیچ غریق تجاتی نمی تواند نجاتم دهد،

جزصدای نزدیک شدن نفسهایت!!!!

وقتی گفت تو دنیای منی خندیدم

استاد عربی گفت:دنیا یعنی پست شده..................

((حالا وجدانا جدی نگیرید!اگه گفته بود الان اینجا نبودم!))

خدایا هوایت را نمیخواهم....نفس کشیدن درهوای خالی ازنفس های او نهایت خفگی است...

اخدایاا!!!مشب کم توقع شداه ام !بادلم حرف زده ام....راضی اش کرده ام تا خواسته اش را کوچک کند او هیچ نمیخواهد،جز..... نفس هایش..نفس هایش!

دخترک رفت و ولی

زیر لب این را میگفت...

»»او یقینا پی معشوق خودش می آید««

پسرک ماندو ولی

روی لبش زمزمه بود...

»»مطمئنا که پشیمان شده برمیگردد««

سالها هست که پوسیده ام آرام آرام

عشق قربانی مظلوم غروراست هنوز

جسم من تجزیه شد ساده ولی

ذراتم همه اندیشه کنان غرق این پندارند

این جدایی بخدا رابطه باسیب نداشت!!!!

تنهایی یعنی: باوجود بودن هزارنفر دورو برت توفقط بتونی حرف دلتو به دلت بزنی!

فانوس...

راه سخت است...

شایدم چند کوچه ای تنگ...

اما آن فانوس رنگی...

 که مرا جذب خودش کرد..

دردلم شوری به پا کرد...

شوری از جنس پرستو...

شوری از جنس نسیمی که کشد دست نواز...

بر سرخاشاک صحرا...

شوری ازجنس یه دریا...

پرشدازبازی موجها...

راه سخت است...

شایدم چند کوچه ای تنگ...

اما باتو ای خدایم...

می روم راهی به راهی...

می کنم کوهی به کوهی...       همچوفرهاد...

باش بامن ای خدایم...

تا که آن فانوس رنگی...

خالی ازهرحرف و ننگی...

نوراز دستم بگیرد..

مستی از مستم بگیرد...

تا دهم نوری به دنیا...

ازهمین فانوس دریا...

                                                          **نیما**

ير گنبد کبود، جز من و خدا کسی نبود

روزگار رو به راه بود

هيچ چيز، نه سفيد و نه سياه بود

با وجود اين، مثل اينکه چيزی اشتباه بود

زير گنبد کبود بازی خدا نيمه کاره مانده بود

واژه ای نبود و هيچ کس

شعری از خدا نخوانده بود

تا که او مرا برای بازی خودش انتخاب کرد

توی گوش من يواش گفت:

تو دعای کوچک منی

بعد هم مرا مستجاب کرد

پرده ها کنار رفت خود به خود

با شروع بازی خدا، عشق افتتاح شد

سالهاست اسم بازی من و خدا

زندگیست

هيچ چيز، مثل بازی قشنگ ما

عجيب نيست

بازی يی که ساده است و سخت

مثل بازی بهار با درخت

با خدا طرف شدن کار مشکلی ست

زندگی بازی خدا و يک عروسک گلی ست!

عاشق                           عاشق تر

ساده می گویم عزیزم دل بریدن ساده نیست

چشمهای مهربانت را ندیدن ساده نیست

از زمان رفتنت خورشید را گم کرده ام

ناله های ابر را هر شب شنیدن ساده نیست

به خاطر روی زیبای تو بود

ه

تنهایی یعنی : ذهنم پر از تو و خالی از دیگران است , اما کنارم خالی از تو و پر از دیگران است !

من بودم ، تو و یک عالمه حرف

و ترازویی که سهم تو را از شعرهایم نشان می داد !

کاش بودی و می فهمیدی وقت دلتنگی ، یک آه چقدر وزن دارد

عصاره ی تمام مهربانی ها را می گیرم

و از آن فرشته ای می سازم همچون “خودت”

تمام مزرعه کافر صدایش می زدند

گل آفتابگردان کوچکی که عاشق باران شده بود

در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

مثل آرامش بعد از یک غم ، مثل پیدا شدن یک لبخند

مثل بوی نم بعد از باران ، در نگاهت چیزیست که نمیدانم چیست ؟

من به آن محتاجم !

دل اگر بستی ، محکم نبند ، مراقب باش گره کور نزنی ، او میرود ، تو میمانی و یک گره کور

ترسم که تو هم یار وفادار نباشی

عاشق کش و معشوق نگه دار نباشی

من از غم تو هر روز دوصد بار بمیرم

تو از دل من هیچ خبردار نباشی

===================

تو را هیچ گاه آرزو نخواهم کرد !

تو را لحظه ای خواهم پذیرفت که خودت بیایی

نه با آرزوی من …

===================

دیگر بوی بهار هم سرحالم نمی کند

چیزی شبیه گریه زلالم نمی کند

آه ای خدا مرا به کبوتر شدن چکار ؟

وقتی که سنگ هم رحمی به بالم نمی کند

===================

چقدر سفت شده است پدال دوچرخه ی دونفره ی عشقمان !

یا من خسته شدم یا به سربالایی رسیدیم

شاید هم تو دیگر رکاب نمی زنی … !